Yo y mi chica part 3

Dag 7: Niks eerste keer dingen. Laatste keer dingen. De laatste dag op de boot! Maarja het beste ervan maken maar weer, want eerst was het plan om helemaal niet langs te gaan. Het was wel een beetje een pechdag. Ik was van plan de hele middag op de flowrider te gaan oefenen. Ik had op Sint Maarten een surfbroekje gekocht, die ik klaar gelegd had om aan te trekken. Toen belde Joery me onder het werk dat de flowrider lek was. Daar baalde ik van! Ik wilde ff gauw net zo goed worden als Joer natuurlijk. Maar helaas. Hij blijft de surfkoning. Verder is het dagje ongeveer net zo verlopen als de dag ervoor. Lekker in het zonnetje. Met Joery lunchen en af en toe een kijkje nemen bij wat hij aan het doen was.
Dit keer werd er bij het zwembad een watervolleybaltoernooi georganiseerd. Teams konden zich opgeven. Ik hou onwijs van sporten, maar had geen team. En ook voelde ik m’n rug verbranden omdat ik dat aan Joery was vergeten te vragen en zelf niet kon. Er werd zo toch even ingewreven dat ik alleen was. Wel was het onwijs leuk om te zien hoe met name de Amerikanen overal weer zo’n feest van kunnen maken.
Toen ben ik maar naar het ‘normale’ volleybaltoernooi gaan kijken. Joery moest dit presenteren. Dit vind hij 1 van de minder leuke dingen. Waar de amerikanen heerlijk overdrijven met hun stem en hun woorden in de microfoon, houdt hij het liever normaal. Het was ook laat op de middag en Joery had het gehad voor vandaag. Het toernooi was wel spannend en leuk om te zien.
Na het eten was het tijd voor de Farewell show. Dansjes, trucs, liedjes en cabaret werden nog een keer kort herhaald. Daarna werd de crew op het podium uitgenodigd om de gasten uit te zwaaien. Joery was halverwege de show ook achter de schermen gegaan omdat hij ook moest zwaaien. Ik zat nu alleen en moest tijdens dit gebeuren en een mooi liedje al een traantje wegpinken.
Hierna had Joery een vergadering. Gelukkig was deze veel korter dan verwacht. Ons laatste avondje hebben we nog even over de promenade gewandeld en hebben we een drankje gedaan bij de jazzpiano. Uiteindelijk hebben we de mojito toch maar meegenomen naar de kamer omdat we elkaar plat wilden knuffelen. We hebben nagekletst over hoe mooi deze week was en bedachten dat er nog iets was dat we voor het eerst hadden gedaan. Namelijk 6 nachtjes achter elkaar naast elkaar wakker worden. Nu we dit aan konden, dachten we dat we wel konden samenwonen en trouwen enzo :P

Dag 8. Oké.. ook deze dag was mooi. We zijn samen naar Miami Beach geweest. De gesprekken werden nog moeilijker. Over wat hebben we allemaal gemist en wat gaan we nog missen. Maar het luchtte op dit met elkaar te delen. Deze dag, in elkaars armen op een handdoekje ging zo snel voorbij dat we niet doorhadden dat we weer vuurrood waren verbrand. Vooral ik eigenlijk en toen moest ik nog 8 uur in het vliegtuig!
Het moment dat we elkaar echt doei gingen zeggen brak aan. We besloten dat moment kort te houden want alles was gezegd. Het bleef moeilijk maar goed. Joery moest terug de boot op. Ik had mezelf nog 2 uur te vermaken. Huilend in de taxi ben ik maar naar een winkelcentrum gegaan en heb ik een I Love Miami shirt gekocht. Toen ben ik op een muurtje gaan zitten, waarvandaan ik de boot nog kon zien. Ik kreeg een sms van Joery. Zo dichtbij, maar toch ook al zo ver weg. Dankje voor deze mooi week..