Yo y mi chica part 1

Hey allemaal,

Dit verhaaltje heb ik dit keer niet geschreven.. dit verhaaltje komt van marlen... want ja hoor... ZE IS HIER NU OP DE FREEDOM!!!!!!!!!!!!!!!!!... helemaal fantastisch!!!

Jullie kennen vast het songfestival liedje ´t was als de eerste keer´.. nou zo voelde het ook hoor.. dit liedje stond centraal voor onze week. Dat was duidelijk toen we elkaar voor de eerste keer zagen.. het klikte, het voelde goed... net zo verliefd als de eerste keer!

Zondagmorgen was het zover. Allebei al een week gewerkt zonder scherp te zijn. Het werd broodnodig tijd dat we elkaar zagen. Hartstikke leuk hoor al die techniek van tegenwoordig. Maar je vraagt je toch af waar je mee bezig bent als je je computerbeeldscherm zit te aaien. Met kriebels in de buik van de zenuwen zouden we elkaar weer zien voor een hotel in Miami. Omdat Joer iets eerder klaar was met werken stond ik nog niet klaar. Met al zijn connecties had hij het voor elkaar dat hij een extra kamersleutel kreeg. Ik stond te wachten op de lift die maar niet kwam. Nou zal je vast denken dat we elkaar net misliepen net als in de film, maar dat is gelukkig niet gebeurd. De lift kwam eindelijk, de deuren gingen open en daar stond hij. Precies op een moment dat we het alle twee niet hadden verwacht. We stonden perplex. We vlogen elkaar heel rustig zonder woorden in de armen en zijn zo maar is ff lekker blijven staan. Wat een heerlijk bruin bekkie heeft ie. Toen zijn we naar de hotelkamer gegaan om voor het eerst in een hotel van het spreekwoordelijke uitzicht te genieten. Toen we er na enige tijd achter kwamen dat de enorme wolkenkrabber zo dichtbij stond dat er echt niets aan te genieten viel, checkten we iets te laat uit.

Het eerste wat moest gebeuren was koortslipcreme kopen. Want je gelooft het of niet vlak voor ik het vliegtuig in stapte voelde ik een tinteling op m´n lip. Na een vlucht van 10 uur was er een prachtig volgroeide koortslip ontstaan. Een meevaller van de vlucht was trouwens dat ik in m´n eentje 4 stoelen had. Gelukkig had Joery zelf ook al geen gezonde lippen. Al hadden we ons daar vast niet door tegen laten houden.

Daar gingen we dan, hand in hand, door het prachtige Bayside, Miami. De eerste foto´s werden gemaakt, de eerste zonnestraaltjes werden gevoeld en de eerste mooie plekjes werden me laten zien. En dan......... de boot.

Holy moly!!! Niet normaal groot. We gingen aan boord. Het begin was lastig. We hadden elkaar net weer lekker in de armen gesloten toen we geconfronteerd werden met het feit dat Joery als crewmember op de boot niet mag kussen, handje vasthouden enzovoort. Dit is lastig als je elkaar 3 en een halve maand niet gezien hebt. Nog geen 2 minuten op de boot wil ik hem een kus geven. Joery legt me uit dat dit niet mag. Dus deze regel had ik helaas maar te accepteren. We liepen door en ik pakte zijn hand. Joery trok de zijne fel weg. Ook dat mocht niet. Ook legde hij me uit dat echt overal op het schip cameras hangen. Dat zou nog een hele opgave worden deze week.
Nadat joer mij binnen een uur het hele schip had laten zien was het tijd voor een veiligheidsoefening voor de passagiers. Hieraan hoefde ik niet mee te doen maar ik werd wel vriendelijk verzocht door Tal (security) om me te verstoppen. Nadat dit voorbij was gingen we naar boven naar het pooldeck waar de sailaway party op het programma stond. Voor ik het wist, werd ik meegesleurd door een collega van Joer en stond ik tussen de zwembaden, een aantal cliche dansjes na te doen met een camera op m´n lip. Vervolgens gaf de sportstaff, inclusief Joer, een demo op de flowrider. Dit zag er supergaaf uit. Zoals jullie je Joery vast voor kunnen stellen, werd hij gebruikt om er een stukje humor aan toe te voegen. Daar ging hij dan hoor. Op z´n buik op een plank, er onder door rollen, plank op z´n hoofd, opdrukken op de plank enz.

Na de demo was het tijd om een kamer voor mij te regelen. Joery had me de zorg onthouden dat het nog maar de vraag was of dat zou lukken. Maar gelukkig was de boot niet volgeboekt en kreeg ik een mooie kamer helemaal voorin het schip. Waar het veel meer wiebelde dan achterop het schip bleek achteraf. Maar ik had een kamer! Het volgende punt was dat Joer niet op mijn kamer mocht komen. De eerste nacht sliepen we dus apart. Nadat hij nog belde over de interne telefoon ben ik met traantjes in m´n ogen als een blok in slaap gevallen. Wat een emoties waren er de afgelopen tijd door me heen gevloeid. En nu had ik hem weer even vast mogen houden en dan belanden we in zo´n vreemde situatie dat geen aanraking mogelijk was.

De volgende dag had Joery er in zijn pauze alles aan gedaan om de nodige handtekeningen te regelen waardoor hij bij mij in mocht trekken. Dit was geweldig! Nu konden we in ieder geval op m´n kamer hand in hand lopen. Toen hebben we veel 1e keer dingen meegemaakt. Het zijn hele normale dingen die we al deden, maar gewoon nog nooit op een boot hadden gedaan. Zoals zoute, hollandse, boerderijdrop eten bijvoorbeeld.

Daarna moest Joery weer werken en vermaakte ik me prima aan de rand van het zwembad in het zonnetje. Toen hij uit z´n werk kwam, was het tijd voor de briefjes van thuis. Een luidkeelszingende kaart met lieve gedichten kwam te voorschijn. Ze hadden zich uitgesloofd thuis. En het werkte. Joer was geraakt en had diepe zuchten nodig. Het boekje ´Toppertje´ van mamsie gebruiken we elke dag. Elke dag slaan we hem wilekeurig open en zo onstaat de spreuk van de dag. Hier onstaan elke keer hele leuke gesprekken door. Echt leuk! We gingen vervolgens samen eten, op de foto, naar een show en lekker vroeg naar bed. We waren allebei helemaal op. Joer had die dag heel vroeg moeten beginnen en ik had met een soort van jetlag te maken. Maar eten was weer een primeur. Het was namelijk formal night. Joer droeg een smoking en ik een jurkje dat hij me had gestuurd op m´n verjaardag. Dus daar zaten we helemaal in het net te eten met z´n tweetjes. Het voelde wel een beetje vreemd. Daarna deden we een hele fotosessie met een fotograaf. Op de foto´s is helaas wel te zien dat we ons niet helemaal op ons gemak voelden in deze kleren. Daarna gingen we naar de show. Het zingen en dansen was geweldig.

Dag 3. Joery had een mooi rooster geregeld. Hij moest ´s ochtends werken en zo hadden we ´s middags ruim tijd samen op het eerste eiland. Joery stond op de flowrider en ik wilde het wel eens proberen. Nadat ik bij het inspringen uitgleed en op m´n kont belandde, bleek ik een talent te zijn op het board. Joery was trots en jaloers door elkaar heen geloof ik. Ik kreeg van zijn collega te horen dat hij dit op dag 1 nog niet deed. Leuk dat het was! Nog vol enthousiast van het surfen gingen we van boord. Het eerste eiland dat we bezochten was San Juan, Puerto Rico. Joery heeft me eerst een prachtig fort laten zien. Het stond op een prachtig, groot en groen grasveld. Was was dit een mooi plekje. We keken vanuit een torentje zo over de zee uit. Een beetje jammer was dat het toen ging regenen. Terwijl we 5 minuten geleden nog snikhete zonnestralen voelden. Maar het maakte wel dat we ook nog een regenboog konden toevoegen aan ons uitzicht. Daarnaast hadden we nog zoveel bij te kletsen dat het samen schuilen eigenlijk heel leuk maakte. Het volgende wat ik kreeg te zien van San Juan waren de winkels. Goede merken, nog betere prijzen. We zijn dan ook goed geslaagd en de dag vloog om. Toen was het etenstijd. Daar kwam het volgende 1e keer moment. Samen sushi eten. Wat was dat heerlijk en weer ging de tijd zo snel. We konden niet stoppen met praten, stiltes waren er niet en het gesprek werd serieuzer en serieuzer. We moesten uiteindelijk achter de ober aanlopen om te betalen anders misten we de boot nog. Terug aangekomen stond me wat te wachten. Deze avond moest Joery optreden op de brug boven de promenade in de 70´s show en wel als de leatherman van de village people. Ik vond het super om te zien. Wat een feest maakten ze ervan! Ik deed alle dansjes na en belandde uiteindelijk ook in de polonaise. Ik vond het heerlijk om te zien hoe goed Joery is in entertainen. De oudjes in rolstoelen werden niet vergeten! Nadat Joery nog een drankje had gedaan met zijn collega´s vond hij me slapend in de kamer. Hij maakte me nog even wakker om te vragen wat ik ervan vond. We waren het er roerend over eens dat dit de geweldigste dag ooit was en vielen helemaal happy in slaap.

wordt vervolgt